Ben tam yirmi dört yaşındayım.
Buse nin öldürüldüğü caddede,
Katillerin kanını içerek kutluyorum doğum günümü.

Tam on sekiz yerimden bıçakladılar beni,
Kestiler boğazımı…
Sol bileğimi kestiler, sol gözümü, sol ayağımı…

Yirmi dördümü sevdim en çok
Sonbaharın buruk kokusunu,
Gözyaşlarımı sevdim,
Gelip birinin onları silebilme ihtimalini.

Gökkuşağı gece çıkar, onlar bilmezlerdi.
Saat karanlığı beş geçe,
Gökyüzünde süzülen kargalar,
Mırıldanırdı bozuk bir ilahiyi.
Derlerdi ki! “Şimdi katletme vakti”

Ölürsem;
Ya bir sübyanın kahkahasına,
Ya da bir ibnenin gözlerine,
Kürtçe ağıtlarla, alevi feryatlarıyla gömün beni.
Ve anarşinin bayrağını örtün üzerime.

Ümit MANAY