Kürtçe bir şarkıydık,
Çalınması, söylenmesi yasaklanmış.
Dayak yerdik, beraber olursak!
Bir göl kenarında boğulmuş buldular aşkımızın cesedini.
Katillerin kimlikleri faili meçhul,
Görüntüleri siluetti.

Zorla ayırdılar bizi,
Bir sızı, bin küfür eşlik etti yolculuğuma.
Biliyorum, yine geçecektim o yoldan ben,
Yine açık et pazarında binlerce kokuşmuş ceset,
Bebek tenimi okşayacaktı.
Daha az ilerde, kana susamış itler,
Damarlı gözlerini benim üzerime dikip,
Salyalarını akıtacaktı ayaklarımın dibine.

Suskundu gece, ölen aşkımıza ağlarken,
Bir yandan da saydırıyordum, dişlerimi sıka sıka,
Öyle bir sıktım ki dişlerimi, gözlerimden kan geldi.
Sonra dedim ki;
Bana diş bileyen siz Ey! köpekler ve çürümüş cesetler…
Tırnaklarım çıkana kadar bekleyin,
Bekleyin de görün;
Neymiş yüreğe atılan derin tırnak izleri.

Ümit MANAY